Adopcja Pigmejskich Dzieci

ADOPTUJ PIGMEJSKIE DZIECKO

Projekt Fundacji DCU „Adoptuj Pigmejskie Dziecko” jest ukierunkowany na objęcie pomocą edukacyjną i socjalną najbardziej potrzebujących dzieci w Kamerunie. Adopcja zapewnia m.in. zakup podręczników, przyborów do szkoły, dojazd do szkoły a także codzienną szklankę mleka.

„Adoptuj Pigmejskie Dziecko” to projekt Fundacji DCU ukierunkowany na objęcie pomocą edukacyjną i socjalną najbardziej potrzebujących dzieci w Kamerunie. Dzięki wsparciu finansowemu od Państwa dane dziecko ma zapewnione koszty związane z zakupem podręczników, wyposażeniem dziecka w przybory szkolne, dojazdem do szkoły albo pobytem w internacie i innymi potrzebami związanymi z edukacją.

Każda osoba „adoptująca” przejmuję opiekę nad wybranym dzieckiem oraz może określić czas wsparcia na wybrany przez siebie okres.

Opłata za adopcję wynosi równowartość 200 EUR / za rok szkolny.

DLACZEGO „PIGMEJE”?

Głęboko w lasach deszczowych tropikalnej Afryki żyje mały lud zwany „Pigmejami”. Ich nazwa wywodzi się od greckiego słowa pygme czyli „pięść”, opis, który nawiązuje do czasów, kiedy pięść mężczyzny używano do oznaczania jednostki długości 13 1/2 cala ( 34,3 centymetra). Wiemy już, że wolą aby nazywano ich nazwą ich plemienia: Baka. Mieszkają w południowo-wschodnim Kamerunie. Ludność zbiera pożywienie, nie uprawia ani rolnictwa, ani hodowli bydła. Spędzają dużo czasu na gromadzeniu żywności w tym miodu.

DZIECI

Członkowie rodziny są zawsze blisko siebie. Śpią razem. Duże dziewczynki przytulają się do matki po lewej stronie chaty. Chłopcy są blisko ojca, po prawej stronie. Baka uważają, że bliskość to nieodłączna część ich życia. To uczucie bliskości wykraczające poza rodzinny dom. Wszystkie dzieci odnoszą się do rówieśników swoich rodziców jako „matka” lub „ojciec”. Dzieci z najbliższej rodziny nazywane są „bratem” lub „siostrą”. Wśród wszystkich nich jest wiele czułości. Niemowlęta są cały czas noszone, istnieje więź „jak owocu do gałęzi” powiadają. To fizyczne przywiązanie jest bardzo ważne szczególnie w pierwszym roku życia, wtedy dziecko „nigdy nie jest oddzielane od matki”. Uważają, że konieczne jest utrzymywanie długiego kontaktu dziecka z dotykiem matki. Starsze dzieci i dorośli często trzymają się za ręce, siedzą z ramię w ramię z przyjacielem albo kładą głowę na kolanach kogoś innego. Każdy, kto odczuwa potrzebę bliskości od razu się przytula, bardzo to lubią.

WYCHOWANIE

Oto relacja europejskiego antropologa, badającego społeczność „Pigmejów”: „Pewnego razu maluch zmierzał prosto w stronę płonącego ognia i zawołałem, by zaalarmować matkę. Matka spokojnie odpowiedziała: „Pozwól mu podejść”. Matka wiedziała, że dziecko wkrótce poczuje ciepło i zwolni. Ufała naturze jej dziecka. Dziecko może dotknąć żarzącej się gałązki i „zapoznać się” z ogniem bez poważnego uszkodzenia palców ale z zachowaniem rodzącej się pewności siebie.

„To prawdopodobnie najbardziej uderzająca różnica między „Pigmejami” a naszym społeczeństwem… Nie mówią swoim dzieciom, co mają robić, a czego nie”.

RELACJE

Podstawą zdrowych relacji, jest wyrażanie szacunku względem siebie i innych. Na przykład szacunek okazuje się żywności, którą każdy dzieli się ze wszystkimi. Jeśli brakuje jedzenia, w pierwszej kolejności karmione są dzieci, następnie starsi – czyli Ci, którzy są najbardziej bezbronni. „Pigmeje” Baka są wolni od nienawiści, chciwości i rywalizacji. Zabroniona jest przemoc fizyczna wobec innych, swobodnie wyrażają wszystkie swoje emocje. Jeśli mają ochotę płakać, płaczą. Jeśli chcą krzyczeć, krzyczą. Mężczyzna może płakać otwarcie.

EDUKACJA

Podstawowym wymogiem przy zapisie do szkoły podstawowej w Kamerunie jest akt urodzenia. Niestety wśród ludności Baka około 98% rodziców nie rejestruje dzieci po urodzeniu. Przyczyny tego stanu są różne: większość porodów odbywa się w domu, na wsi. Akty urodzenia wystawiane są tylko w szpitalach, a procedury są bardzo długie – proces rejestracji trwa zwykle dłużej niż 30 dni. Od późnych lat 80-tych siostry zakonne zaczęły prowadzić rejestry i zapisywać daty urodzenia oraz wagę.
W szkołach prowadzonych przez Braci Szkolnych misjonarze otoczyli szczególna opieką dzieci Baka, ponieważ chcą im ułatwić zdobywanie edukacji. Dorośli coraz chętniej posyłają dzieci do szkoły, ponieważ rozumieją doskonale, że wykształcenie jest szansą na lepsze życie. Jeden z ojców powiedział nam tak: „Nigdy nie chodziłem do szkoły, ale mam wielkie marzenia dla moich dzieci – wiem, że ich przyszłość wtedy będzie lepsza”.